Η πτήση συνοδείας του υπέρογκου B-52 της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας από μια τετράδα μαχητικών της χώρας μας απασχόλησε όχι μόνο τον ειδικό τύπο.
Όσον αφορά τη δική μας εξωτερική πολιτική, καλείται να ασχοληθεί πιο επισταμένα με τις γεωπολιτικές αλλαγές που έρχονται. Επισημαίνεται ότι όποτε ο Ελληνισμός ησύχαζε και διατηρούσε μια στερεότυπη δυσπιστία σχετικά με την ετοιμότητα της Τουρκίας να πλησιάσει τη Ρωσία ήταν λόγω της υπόθεσης ότι η Τουρκία και η Ρωσία έχουν μοιραστεί από τη γεωγραφία, την ιστορία και τον πολιτισμό για να είναι αντίπαλοι. Η ιδέα ότι οι δύο χώρες θα μπορούσαν να είναι εταίροι ή ακόμη και σύμμαχοι φαινόταν αδιανόητη σε όσους έβλεπαν τα πράγματα με παρωπίδες. Όμως η πιο σημαντική περίπτωση της ρωσο-τουρκικής συνεργασίας, η οποία μάλιστα μας αφορά άμεσα, ήρθε κατά τη διάρκεια του λεγομένου πολέμου της εθνικής ανεξαρτησίας (1919-22) της Τουρκίας, όταν οι Ρώσοι παρείχαν ουσιαστική οικονομική και στρατιωτική βοήθεια στους Τούρκους. Ακόμη και προτού αναδειχθεί για να διεκδικήσει την ηγεσία των Τούρκων Εθνικών Δυνάμεων τον Μάιο του 1919, ο Κεμάλ προσέγγισε εκπροσώπους των μπολσεβίκων για να συζητήσουν πιθανή συμμαχία. Με την ανάληψη της διοίκησης του εθνικιστικού κινήματος των Νεοτούρκων, ακολούθησε αμέσως συμμαχία με τον Λένιν και τη Μπολσεβίκικη Ρωσία. Στη συνέχεια, η Σοβιετική Ρωσία παρέδωσε στις δυνάμεις του Κεμάλ και όπλα και χρήματα. Η προσέγγιση του Κεμάλ με τον Λένιν ήταν μια γεωπολιτική πραγματικότητα. Δεν ήταν ούτε καπρίτσιο ούτε συμβιβασμός του τουρκικού εθνικιστικού σχεδιασμού, πολύ περισσότερο δεν ήταν ιδεολογική ταύτιση.
Κατά τη διάρκεια του εορτασμού του Προστάτη της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ), Αρχαγγέλου Μιχαήλ, από την Πέμπτη 7 έως και την Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2019, πρόκειται να πραγματοποιηθούν οι ακόλουθες εκδηλώσεις:
KEIMENO: Σχης (ΠΒ) Γεώργιος Καμπούρης
Ο Θουκυδίδης γεννήθηκε το 470 π.Χ. στο Δήμο Αλιμούντα (σημερινό Άλιμο) και ήταν γιος του Ολόρου, απογόνου του Ολόρου βασιλιά της Θράκης που την κόρη του Ηγησίπολη παντρέυτηκε ο Μαραθωνομάχος Μιλτιάδης. Είχε δασκάλους τον φιλόσοφο Αναξαγόρα και τον ρήτορα Αντιφώντα. Το 424 π.Χ. οι Αθηναίοι τον ονόμασαν Στρατηγό και απέτυχε κατά την εκστρατεία των Αθηναίων στη Θράκη και τη Θάσο. Κατηγορήθηκε για προδοσία και καταδικάσθηκε σε θάνατο, με αποτέλεσμα να αναγκασθεί να αυτοεξορισθεί για είκοσι έτη. Η φυγή του αυτή ωφέλησε, όχι μόνο τον ίδιο, αλλά και την ιστορία των γραμμάτων, διότι του δόθηκε η ευκαιρία να περιηγηθεί τους τόπους και να συναντήσει ανθρώπους από όπου άντλησε αυθεντικές και σημαντικές πληροφορίες για τα γεγονότα του πελοποννησιακού πολέμου, τα οποία συνέγραψε με κάθε λεπτομέρεια και πειστικότητα. Έτσι οι Αθηναίοι στερήθηκαν ενός μετρίου μεν στρατηγού, όμως κέρδισε η ιστορία έναν μεγάλο ιστορικό συγγραφέα. Πέθανε απότομα, όπως μαρτυρεί η διακοπή της αφήγησης των ιστορικών γεγονότων, το έτος 394 π.Χ. στα «εν Σκαπτή ύλη» κτήματά του απέναντι της Θάσου.
hellasjournal.com
Απανωτά “χαστούκια” έδωσαν στην Τουρκία και τον πρόεδρό της Ταγίπ Ερντογάν, τα μέλη της αμερικανικής Βουλής, που προχώρησαν σε υπερψήφιση με συντριπτική πελιοψηφία της αναγνώρισης της Αρμενικής Γενοκτονίας και της επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία για την εισβολή της στη Βόρεια Συρία και την εθνοκάθαρση των Κούρδων συμμάχων της Αμερικής. Ανάλογα δικομματικά νομοσχέδια προωθούνται και στην αμερικανική Γερουσία. Ο ρεπουμπλικανός γερουσιαστής του Τέξας, Τεντ Κρουζ, ο οποίος εισηγήθηκε μαζί με τον δημοκρατικό γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ το πανομοιότυπο ψήφισμα 150, με δήλωσή του κάλεσε τους συναδέλφους του στη Γερουσία να εξετάσουν αμέσως και να υποστηρίξουν το ψήφισμα. Βίαια αντέδρασε αμέσως η τουρκική κυβέρνηση, με δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Ωστόσο το μεγάλο ερώτημα είναι αν ο Ερντογάν, με το γνωστό ταμπεραμέντο του, θα καταπιεί την προσβολή, ή θα ακυρώσει την επίσκεψή του στις ΗΠΑ, στα μέσα Νοεμβρίου; Η ΕΙΔΗΣΗ ΕΔΩ
Η Εποποιΐα της 28ης Οκτωβρίου 1940 και του Ελληνοϊταλικού πολέμου στην προαιώνια Ελληνική Γη της Βορείας Ηπείρου έχει αφήσει, συν τοις άλλοις, και φωτογραφικά αποτυπώματα, τα οποία νίκησαν την φθορά του χρόνου και δείχνουν το μεγαλείο του Ελληνικού Έθνους και εκείνη την ιστορική περίοδο. Μία από τις πλέον διάσημες και χαρακτηριστικές φωτογραφίες που συνδέονται με την συγκεκριμένη εποχή είναι και αυτή που κοσμεί το συγκεκριμένο κείμενο. Πρόκειται για Ελληνίδες της Πίνδου, οι οποίες καθάριζαν τον δρόμο προσφέροντας και αυτές τα μέγιστα για να διευκολύνουν την κίνηση του Ελληνικού στρατού που μάχονταν υπέρ Βωμών και Εστιών. Η φωτογραφία αυτή «έπαιξε» και φέτος σε εφημερίδες και περιοδικά. Μάλιστα, στο περιοδικό «Άγνωστη Ελληνική Ιστορία», που διένειμε η εφημερίδα «Δημοκρατία», η λεζάντα που συνοδεύει τη φωτογραφία γράφει τα εξής: «Γυναίκες στην Βόρεια Ήπειρο εργαζόμενες για τη διάνοιξη δρόμου προς διάβαση του Ελληνικού στρατού». Η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική για το ποιόν των γυναικών και το μέρος στο οποίο τραβήχτηκε η συγκεκριμένη φωτογραφία.
ΚΕΙΜΕΝΟ: Ανθλγός (ΠΖ) Γεώργιος Φλώρος, Α΄ Βραβείο ΣΣΕ
Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να απαντήσουμε αν η ιστορική στιγμή καθορίζει την πράξη ή αν η πράξη ταυτοποιεί τη στιγμή ως ιστορική.
Επίσης, αν η συναισθηματική φόρτιση, τα γεγονότα, ο επαναπροσδιορισμός των συνθηκών ή ο άκρατος ηρωισμός οδηγεί τον στρατιωτικό να γίνει ήρωας. Ο Ταγματάρχης πυροβολικού Κωνσταντίνος Βερσής του Σωτηρίου, Α.Μ. 13807, υπηρετώντας ως Διοικητής Μοίρας στο Α΄ Σύνταγμα Πεδινού, στο ύψωμα Ραψίστης του νομού Ιωαννίνων,
αυτοκτόνησε όταν «αναγκάσθηκε» να παραδώσει τα πυροβόλα της μοίρας του στους Γερμανούς κατά παράβαση των αρχικών όρων της ανακωχής: «…Πριν παραδώσει τη μοίρα του, την παρέταξε κατά τον κανονισμό ασκήσεων πυροβολικού, την επιθεώρησε, όλοι οι άνδρες έψαλαν τον Εθνικό Ύμνο και αμέσως μετά αυτοκτόνησε με το περίστροφό του…». Στην παρούσα βιογραφική εργασία, θα προσπαθήσουμε να ξεδιπλώσουμε περιληπτικά τις πτυχές της ζωής τού στρατιωτικού αυτού, ο οποίος με την πράξη του έμεινε απαρεγκλίτως πιστός στα εδάφια του όρκου που έδωσε ως Εύελπις: «…Να υπερασπίζω με πίστιν και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός μου τας
Σημαίας. Να μην τας εγκαταλείπω, μηδέ ν’ αποχωρίζομαι ποτέ απ’ αυτών…» Επίσης, θα περιγραφεί η περιρρέουσα ιστορική ατμόσφαιρα, καθώς και τα σημαντικότερα πολιτικά και στρατιωτικά γεγονότα τα οποία πλαισίωσαν τη στρατιωτική ζωή τού Κωνσταντίνου Βερσή και τα οποία μπορεί και να τον επηρέασαν στην «Τελική Πράξη».
Το «Οχι» δεν το είπε ο Ιωάννης Μεταξάς. Το είπε ολόκληρος ο ελληνικός λαός, διότι ο Μεταξάς ήταν δικτάτορας, οπότε καλόν θα ήτο να μην αναφέρεται το όνομά του ή, και αν αναφέρεται, να μην προβάλλεται υπέρ το δέον. Ο εχθρός δεν ήταν η Ιταλία, αλλά ο φασισμός. Στην Πίνδο δεν πολέμησαν Ελληνες εναντίον Ιταλών, αλλά αντιφασίστες εναντίον φασιστών. Ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος ήταν ένας αντιιμπεριαλιστικός πόλεμος, όπως η επανάσταση των Ελλήνων κατά των Οθωμανών ήταν ταξική επανάσταση. Αφού το «Οχι» το είπε ο λαός, ο οποίος είναι εξ ορισμού αριστερός, το μεγάλο βάρος του πολέμου το ανέλαβαν οι δυνάμεις του ΕΑΜ, το οποίο μπορεί να ιδρύθηκε στη διάρκεια της Κατοχής, όμως ως ιδέα προϋπήρχε της ιδρύσεώς του. Με μπροστάρηδες εννοείται τους κομμουνιστές, τους πιο αντιφασίστες από τους αντιφασίστες. Οσοι δεν ήσαν αριστεροί παρίσταναν πως αντιστέκονται, γιατί τέτοια κουμάσια είναι. Ευτυχώς, τους έπαιρναν είδηση οι κομμουνιστές και τους έβγαζαν από τη μέση. Και επειδή η 28η Οκτωβρίου εντάσσεται στο κεφάλαιο «Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος», να μην παραλείψετε να πείτε ότι τον κέρδισε η μεγάλη σοβιετική πατρίδα. Οι Αμερικανοί πετάχτηκαν στη μέση για να πατήσουν πόδι στην Ευρώπη, όχι για να νικήσουν τον Χίτλερ. Εξάλλου, μετά πήγαν στην Κορέα και στο Βιετνάμ. Οσο για τους Αγγλους, αυτοί από το 1940 είχαν αρχίσει να σχεδιάζουν τον Εμφύλιο για να μην έρθει η λαοκρατία.
Καλώς τους δεχτήκαμε.
Ήρθαν και ξεφόρτωσαν στο λιμάνι του Βόλου
Ποιός ήρθε;;;; Η 3η Ταξιαρχία Αεροπορίας Στρατού των ΗΠΑ από την Γερμανία στο Βόλο.. Όπως αναφέρει και το πόστ της πρεσβείας των ΗΠΑ 3rd Combat Aviation Brigade.Κουβαλούσαν apache, chinook,black hawk,οχήματα μεταφοράς, βοηθητικά οχήματα και φυσικά και το ανάλογο προσωπικό.
ΕΜΠΛΟΚΗ 