Η ιστορία μιας φωτογραφίας!

Η Εποποιΐα της 28^ης Οκτωβρίου 1940 και του Ελληνοϊταλικού πολέμου στην προαιώνια Ελληνική Γη της Βορείας Ηπείρου έχει αφήσει, συν τοις άλλοις, και φωτογραφικά αποτυπώματα, τα οποία νίκησαν την φθορά του χρόνου και δείχνουν το μεγαλείο του Ελληνικού Έθνους και εκείνη την ιστορική περίοδο. Μία από τις πλέον διάσημες και χαρακτηριστικές φωτογραφίες που συνδέονται με την συγκεκριμένη εποχή είναι και αυτή που κοσμεί το συγκεκριμένο κείμενο. Πρόκειται για Ελληνίδες της Πίνδου, οι οποίες καθάριζαν τον δρόμο προσφέροντας και αυτές τα μέγιστα για να διευκολύνουν την κίνηση του Ελληνικού στρατού που μάχονταν υπέρ Βωμών και Εστιών. Η φωτογραφία αυτή «έπαιξε» και φέτος σε εφημερίδες και περιοδικά. Μάλιστα, στο περιοδικό «Άγνωστη Ελληνική Ιστορία», που διένειμε η εφημερίδα «Δημοκρατία», η λεζάντα που συνοδεύει τη φωτογραφία γράφει τα εξής: «Γυναίκες στην Βόρεια Ήπειρο εργαζόμενες για τη διάνοιξη δρόμου προς διάβαση του Ελληνικού στρατού». Η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική για το ποιόν των γυναικών και το μέρος στο οποίο τραβήχτηκε η συγκεκριμένη φωτογραφία.

Μήπως το «Οχι» ανήκει στην Αριστερά;

Το «Οχι» δεν το είπε ο Ιωάννης Μεταξάς. Το είπε ολόκληρος ο ελληνικός λαός, διότι ο Μεταξάς ήταν δικτάτορας, οπότε καλόν θα ήτο να μην αναφέρεται το όνομά του ή, και αν αναφέρεται, να μην προβάλλεται υπέρ το δέον. Ο εχθρός δεν ήταν η Ιταλία, αλλά ο φασισμός. Στην Πίνδο δεν πολέμησαν Ελληνες εναντίον Ιταλών, αλλά αντιφασίστες εναντίον φασιστών. Ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος ήταν ένας αντιιμπεριαλιστικός πόλεμος, όπως η επανάσταση των Ελλήνων κατά των Οθωμανών ήταν ταξική επανάσταση. Αφού το «Οχι» το είπε ο λαός, ο οποίος είναι εξ ορισμού αριστερός, το μεγάλο βάρος του πολέμου το ανέλαβαν οι δυνάμεις του ΕΑΜ, το οποίο μπορεί να ιδρύθηκε στη διάρκεια της Κατοχής, όμως ως ιδέα προϋπήρχε της ιδρύσεώς του. Με μπροστάρηδες εννοείται τους κομμουνιστές, τους πιο αντιφασίστες από τους αντιφασίστες. Οσοι δεν ήσαν αριστεροί παρίσταναν πως αντιστέκονται, γιατί τέτοια κουμάσια είναι. Ευτυχώς, τους έπαιρναν είδηση οι κομμουνιστές και τους έβγαζαν από τη μέση. Και επειδή η 28η Οκτωβρίου εντάσσεται στο κεφάλαιο «Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος», να μην παραλείψετε να πείτε ότι τον κέρδισε η μεγάλη σοβιετική πατρίδα. Οι Αμερικανοί πετάχτηκαν στη μέση για να πατήσουν πόδι στην Ευρώπη, όχι για να νικήσουν τον Χίτλερ. Εξάλλου, μετά πήγαν στην Κορέα και στο Βιετνάμ. Οσο για τους Αγγλους, αυτοί από το 1940 είχαν αρχίσει να σχεδιάζουν τον Εμφύλιο για να μην έρθει η λαοκρατία.

Η τελευταία μέρα του Θ/Κ Αβέρωφ στην ενεργό υπηρεσία! Σαν σήμερα το 1948

Σαν σήμερα 31 Οκτωβρίου 1948…. Γίνεται η τελευταία εγγραφή στο ημερολόγιο του πλοίου – θρύλος «Αβέρωφ»: «Συνήθης εν όρμω υπηρεσία. Κινήσεις συμφώνως τω πίνακι. Έκτακτον ουδέν» γράφει και περνά στην ιστορία.

Οι απόρρητες εκθέσεις Παπάγου προς Μεταξά λίγο πριν το «ΟΧΙ»

Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΗ Ιστορικός, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου

Ο αιφνιδιασμός της κυβέρνησης Μεταξά από την ιταλική επίθεση εναντίον της Ελλάδας τον Οκτώβριο του 1940 είναι ένας από εκείνους τους μύθους που η ιστορική έρευνα σταδιακά διαλύει.

Είναι προφανές, για όποιον ερευνά τις διπλωματικές και στρατιωτικές κινήσεις του Μεταξά κατά τα δύο τελευταία χρόνια του μεσοπολέμου, πως η επίσημη στάση ουδετερότητας της Ελλάδας απέναντι στον Αξονα και τη Μ. Βρετανία δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια επίσημη κάλυψη για την προετοιμασία της Ελλάδας ενόψει της συμμετοχής της στον πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων.

Η βιβλιογραφία έχει αρχίσει ήδη να ξεκαθαρίζει το κρίσιμο αυτό σημείο, κυρίως με βάση τα τεκμήρια που προκύπτουν από το διπλωματικό οργασμό εκείνων των ημερών (1). Ο Μεταξάς, παρά την ιδεολογική του συγγένεια με το φασιστικό καθεστώς Μουσολίνι στην Ιταλία, παρά την απογοήτευσή του από την επιθετικότητα της «φίλης» Ιταλίας, εν τούτοις κινήθηκε με ταχύτητα και μάλλον αποφασιστικά για την πρόσδεση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στο συμμαχικό άρμα.

Το ναρκαλιευτικό «Πηνειός» βυθίζεται στο Λιμάνι της Πρέβεζας.Η επιχειρησιακή και πολιτική διάσταση του χρονικού της απώλειας του “Ν/Α Πηνειός”

«ΕΒΥΘΙΣΘΗ ΠΡΟΣΚΡΟΥΣΑΝ ΕΙΣ ΝΑΡΚΗΝ ΤΟ ΝΑΡΚΑΛΙΕΥΤΙΚΟΝ «ΠΗΝΕΙΟΣ»

Υπό του ελληνικού Ναυαρχείου εξεδόθη χθες η κάτωθι ανακοίνωσις:

Το ελληνικόν Ναυαρχείον μετά λύπης ανακοινοί ότι το ναρκαλιευτικόν «Πηνειός» εν τη εκτελέσει διατεταγμένης υπηρεσίας εκκαθαρίσεως από ναρκών των ελληνικών θαλασσών προσκρούσαν επί νάρκης, εβυθίσθη την πρωΐαν της σήμερον (χθες) Τετάρτης 24ης Οκτωβρίου. Υπάρχουν θύματα, των οποίων τα ονόματα θα γνωσθώσιν ευθύς ως εκακριβωθώσι.

(Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 1945).

21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1912 : ΤΟ ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΙΚΟ »ΙΕΡΑΞ» ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΨΑΡΩΝ

Στις 21 Οκτωβρίου, άγημα ναυτών του «ΙΕΡΑΞ», με επί κεφαλής τον ίδιο τον Κυβερνήτη Αντιπλοίαρχο Αντώνη Βρατσάνο απελευθέρωσε τα ηρωικά Ψαρά. Υπάρχει και μια ιστορία γύρω από αυτό το γεγονός, που έχει ως εξής: Το Υπουργείο Ναυτικών είχε ζητήσει από τον Κουντουριώτη να καταλάβει και τα Ψαρά, παρ’ όλο που δεν ήταν κοντά στα Στενά και δεν είχαν επιχειρησιακή σημασία, είχαν όμως τεράστια σημασία ψυχολογική για τους κατοίκους και τα πληρώματα. Και είχε μάλιστα ζητηθεί να αναλάβει την αποστολή ή το «ΒΕΛΟΣ» που είχε κυβερνήτη τον Ιωάννη Βρατσάνο, ή το «ΙΕΡΑΞ» που το κυβερνούσε ο αδελφός του, Αντώνης Βρατσάνος.

18 Οκτωβρίου 1912 Η Απελευθέρωση της Έδεσσας

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΔΕΣΣΑΣ

Η απελευθέρωση της Έδεσσας υπήρξε αποτέλεσμα της προέλασης του ελληνικού στρατού κατά τη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού πολέμου και έθεσε τέρμα στη μακρόχρονη υποδούλωσή της στην Οθωμανική κυριαρχία, η οποία κράτησε πάνω από πεντακόσια χρόνια.

Μνημόσυνο για τα 112 χρόνια απο τον ηρωικό θάνατο του Παύλου Μελά σε Καστοριά και Κηφισσιά.(φωτό)

112 χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από τον θάνατο του πρωτομάρτυρος της Μακεδονικής Ελευθερίας Παύλου Μελά, όπου στις 13 Οκτωβρίου 1904, έδωσε τη ζωή του για τη γη της Μακεδονίας, τη γη της Ελλάδος και όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις τιμής στο χωριό Μελάς της Καστοριάς, εκεί όπου φονεύθηκε.Τη Θεία Λειτουργία και το Ιερό Μνημόσυνο τέλεσε ο Σεβασμιωτάτος Μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφείμ στον Ιερό Ναό του Αγίου Ευσταθίου, παρόντων πολιτικών, στρατιωτικών, των σωμάτων ασφαλείας και της πυροσβεστικής, αλλά και πλήθους πιστών που έφτασαν στο ακριτικό χωριό των Κορεστείων για να αποδώσουν φόρο τιμής σε έναν ήρωα.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΚΥΑΝΟΚΡΑΝΩΝ ΤΟΥ ΟΗΕ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΟ 1974

Γράφει ο Γεώργιος Γκιούρας

Όπως διαπιστώθηκε και καταγγέλθηκε από Ελλαδίτες και Ελληνοκυπρίους αξιωματικούς, οι ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ στην Κύπρο βοήθησαν τους Τούρκους με κάθε δυνατό τρόπο: παροχή πληροφοριών προς επισήμανση ελληνικών στόχων, γνωστοποίηση μετακινήσεων μονάδων της Εθνικής Φρουράς, παράδοση χαρτών με σημειωμένα τα ναρκοπέδια σε Τούρκους αξιωματικούς. Μεταξύ των δύο φάσεων της τουρκικής εισβολής, οι ειρηνευτικές δυνάμεις κινούμενες σε όλη την ελεύθερη Κύπρο με τα τεθωρακισμένα οχήματά τους μετέφεραν εντός αυτών Τούρκους αξιωματικούς, οι οποίοι διενεργούσαν αναγνωρίσεις.

Η εισβολή των Τούρκων μέσα από έγγραφα ντοκουμέντα!

Τουρκική εισβολή στην Κύπρο.Οι θύρες έχουν ανοίξει.Χρόνια πριν όταν η χούντα των Αθηνών απέσυρε την μεραρχία και “ξεγύμνωσε” την άμυνά της.Στις 15 Ιουλίου 1974,έγινε το προδοτικό πραξικόπημα κατά του Μακαρίου.Όλα ήταν έτοιμα πια για την εισβολή…Τι έγινε εκείνες τις ημέρες στην Κύπρο; Ο Αντώνης Κακαράς απόστρατος αξιωματικός του ΠΝ και συγγραφέας είναι από τους ελάχιστους που έχει μελετήσει επισταμένα την τραγωδία.Τα αίτια,τις συνέπειες και την συγκάλυψη των ευθυνών. Έχει γράψει πάρα πολλά αποκαλυπτικά κείμενα.Ένα απ΄ αυτά ακολουθεί.Πηγή του το έγγραφο που συντάχθηκε λίγες μόλις μέρες μετά από την τουρκική εισβολή.

Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΚΑΡΑΣ